พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร
วัดป่าอุดมสมพร อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร

เป็นพระที่มีเมตตาจนได้รับยกย่องว่าเป็นเทพเจ้าแห่งอีสาน ไม่ว่าท่าจะไปอยู่ที่ใด ผู้คนจะพากันไปกราบนมัสการท่านด้วยความเคารพ ท่านจะต้อนรับทุกคนอย่างเสมอหน้ากัน ไม่มีคนจน คนรวย ไม่มีข้าราชการผู้ใหญ่ผู้น้อย ท่านไม่เคยต้อนรับใครเป็นพิเศษ

ประวัติพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร
ถือกำเนิดในสกุล สุวรรณรงค์ เมื่อวันอาทิตย์ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 9 ปีกุน ตรงกับวันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ.2442 บิดาของท่านคือ เจ้าไชยกุมาร(เม้า) ซึ่งเป็นหลายของพระเสนาณรงค์ เจ้าเมืองพรรณานิคม มารดาชื่อ นุ้ย เป็นบุตรีของหลวงประชานุรักษ์ จะเห็นได้ว่าเชื้อสายขของท่านเป็นขุนนางทั้งฝ่ายบิดาและมารดา ซึ่งเป็นเชื้อสายขุนนางเก่าแก่ของหมู่ชนที่เรียกว่า ผู้ไท ซึ่งอพยพมากจากประเทศลาว

เมื่อท่านอายุได้ 19 ปี ได้บรรพาชาเป็นสามเณร และในปี พ.ศ.2462 ได้อุปสทบทเป็นภิกษุฝ่ายมหานิกาย มีพระครูป้อง นนทเสน เป็นพระอุปัชฌาย์ มีพระอาจารย์นวลและพระอาจารย์สังข์ เป็นพระกรรมวาจาจารย์และพระอนุสาวนาจารย์

ถัดมาปี พ.ศ.2463 ท่านได้พบพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต และได้ฟังธรรมจากพระอาจารย์มั่น ท่านเกิดความเหลื่อมใสศรัทธาในสติปัญญา ความสามารถของพระอาจารย์มั่น จึงมอบตัวเป็นศิษย์

เมื่อพระอาจารย์ฝั้นได้รับการศึกษาอบรมธรรมะ จากพระอาจารย์มั่น และได้ฝึกกัมมัฏฐานจนจิตใจมั่นคงแน่วแน่บำเพ็ญภาวนาได้ตลอดรอดฝั่งโดยไม่มีอุปสรรคใดๆมารบกวยได้ ท่านจึงได้ตัดสินใจทำการญัตติเป็นพระภิกษุฝ่ายธรรมยุติกนิกาย เมื่อวันที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ.2468 และได้ร่วมกับหมู่คณะออกเผยแผ่ธรรมอบรมสั่งสอนชาวบ้านให้นับถือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ถือศีลห้าและภาวนาพุทโธ

ท่านพระอาจารย์ฝั้น ได้มรณภาพ เมื่อวันที่ 4 มกราคม พ.ศ.2520 ด้วยอาการสงบ