ระเบียงคต สร้างพร้อมพระมหาธาตุและวิหารหลวงในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนต้นราวพุทศตวรรษที่ 20-21 ต่อมาเมื่อ พ.ค. 2498 มีการบูรณะและขยายระเบียงคตามแบบแปลนแผนผังของกมศิลปากร ตามแนวเสาระเบียงคตเดิมโดยมีผังรูปสี่เหลี่ยมจตุรัสล้อมพระมหาธาตุ ภายในระเบียงคตประดิษฐานพระพุทธรูปซึ่งส่วนใหญ่สลักจากหินทรายสีแดงด้านทิศตะวนออกประดิษฐานพระพุทธไสยาสน์ขนาดใหญ่ จากการดำเนินงานทางโบราณคดีพบว่า บริเวณนี้เดิมเป็นส่วนท้ายของวิหารหลวงที่ยื่นเข้ามาด้านใน และส่วนฐานเดิมของระเบียงคตนั้นก่อด้วยอิฐขนาดใหญ่แบบเดียวกับที่ใช้ก่อสร้างองค์พระมหาธาตุ