“เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปโบราณสำคัญ”
วัดกลางมีพระพุทธบาทจำลองขนาดกว้าง 1 ศอก ยาว 4 ศอก ทำด้วยศิลาแลง สันนิษฐานว่าในสมัยละว้าปกครอง เดิมอยู่ริมลำปาวใกล้แก่งสำโรงได้มีการสมโภชน์ทุกปี แต่ต่อมาตลิ่งลำปาวพังเข้ามาทุกปี ชาวเมืองเกรงจะถูกน้ำเซาะทำลาย จึงได้อัญเชิญมาไว้ในพระอุโบสถร่วมกับพระพุทธรูปองค์ดำ
พระเจ้าองค์ดำ หรือพระพุทธสัมฤทธินิรโรคันตราย เป็นพระพุทธรูปจากเมืองหลวงพระบาง ฝีมือช่างล้านนาโบราณ สร้างในสมัยพระเจ้าคูนาขาม เมืองภูแล่นช้าง เมือง พ.ศ. 2353 ที่ฐานมีจารึกอักษรลาวตัวธรรม สมัยหลวงพระบาง ความว่าดังนี้ "สังกราช ราชาได้ฮ้อย 72 ตัว ปีกดสะง้า เดือน 2 ขึ้น 15 ค่ำ วัน 5 มื้อ ฮ่วงเหม่า นักขัตตะฤกษ์ อีกหน่อยซื่อว่า ปุสสยะ สังเฆ สะมะดี มีเจ้าครูนาขม (กิว) เป้น เค้าเป็นเจ้าอธกศรัทธา ทายก อุปสก อุปาสิกา พ่ำพร้อม น้อมนำมายังตัมพะโลหาเป็นเอกศรัทธา สร้างพระพุทธรูปองค์นี้ไว้ให้เป็นที่ไหว้และบูชาแก่คนและเทวดา ตาบต่อเท่า 5000 วัสสา นิพพาน ปัจจโย โหติ นิจจัง ธุวัง ธุวัง"
พระยาชัยสุนทร (กิ่ง) เจ้าเมืองกาฬสินธุ์ อัญเชิญมาเป็นพระพุทธรูปประจำจังหวัดกาฬสินธุ์ ชาวบ้านเรียกว่า "หลวงพ่อชุ่มเย็น" ด้วยมีพุทธคุณเหมือนพระคัธารราฐที่บันดาลฝนให้ตกได้ หากปีไหนฝนแล้งวัดจะนำพระเจ้าองค์ดำออกมาให็ชาวบ้านแห่ขอฝน ฝนก็จะตกมาให้ชาวบ้านได้ดื่มได้ใช้ ได้รับความชุ่มเย็นปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ และอยู่เย็นเป็นสุขกันทั่วหน้า