หน้าแรก > ไทย > พิษณุโลก > วัดโบสถ์ > วัดเสนาสน์

“พระธาตุเจดีย์ สถูปเจดีย์เก่า วิหารหลวงพ่อต่อ แม่ตะเคียนทอง”

วัดเสนาสน์ ตั้งอยู่ที่ 128 หมู่ที่ 1 บ้านสวนป่าน ตำบลท่างาม อำเภอวัดโบสถ์ จังหวัดพิษณุโลก สังกัดสงฆ์มหานิกาย เป็นวัดเก่าแก่ของอำเภอวัดโบสถ์ มีพระมหาเจดีย์ทรงกลมรูประฆัง ภายในบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ จำนวน 36 องค์ ที่มีประวัติอันยาวนานที่น่านักท่องเที่ยวได้ไปศึกษาและกราบไหว้เพื่อความเป็นสิริมงคล

ประวัติวัดเสนาสน์

วัดเสนาสน์สังกัดสงฆัมหานิกาย มีพื้นที่ตั้งวัด 40ไร่ 2 งาน 50 ตารางวา มีเอกสารแสดงกรรมสิทธิ์ เป็น น.ส. ๓ ก. โดยมีอาณาเขตติดต่อ คือ ทิศเหนือ: ติดต่อหูมู่บ้านสวนป่าน ทิศใต้: ติดต่อหมู่บ้านใหม่เหนือ ทิศตะวันตก: ติดต่อแม่น้ำแควน้อย

วัดเสนาสน์เป็นวัดโบราณเก่าแก่ สร้างขึ้นตั้งแต่สมัยใดไม่มีใครทราบแน่ชัด แต่จากประวัติพระบรมสารีริกธาตุในหนังสือพระปฐมเจคีย์ ซึ่งมีเจ้าพระยาทิพากรวงศ์ (ขำ บุญนาค) ได้เรียบเรียงไว้ มีใจความว่า จะกล่าวถึง มหาไหล่ลาย เป็นบุตรนายเซนกษัตริย์ เป็นวงศ์พระยาศรีสิทธิไชย เมื่อมหาไหล่ลายยังไม่ได้บวช รับราชการเป็นมหาดเล็กของพระเจ้าแผ่นดินเมืองละโว้ ได้ลอบเป็นชู้กับนางสนมของพระยาสิทธิไชย แต่ถูกจับได้จึงถูกสักไหล่ข้างหนึ่งก่อนส่งไปเป็นตะพุนหญ้าม้า จึงได้นาม มหาไหล่ลาย ตั้งแต่นั้นมา

ต่อมาพระมหาไหล่ลายจึงได้เดินทางไปนมัสการพระพุทธบาทและพระเจดีย์อื่นๆ ในลังกาหลายแห่ง ก่อนเดินทางกลับมายังสุวรรณภูมิ พระสังฆราชลังกาไต้มอบพระบรมสรีริกธาตุจำนวน 650 องค์ และต้นพระศริมหาโพธิ์มาด้วย เมื่อกลับมาสุวรรณภูมิ พระมหาไหล่ลายได้นำพระบรมสารีริกธาตุไปบรรจุไว้ในสถานที่ต่างๆ หลายแห่ง รวมทั้งนำมาบรรจุไว้ที่วัดเสนาสน์ จำนวน 36 องค์ (อำเภอวัดโบสถ์ จังหวัดพิษณุโลกในปัจจุบัน) แต่ครั้งโบราณ เชื่อกันว่าวัดเสนาสน์

เป็นสถานที่เก็บซ่อนมหาสมบัติอันล้ำค่า บรรพบุรุษของชาวบ้านแถบนี้ ได้บอกเล่าถ่ายทอดสืบต่อกันมาจนกระทั่งปัจจุบันว่า มีปริศนาลายแทง ชุมสมบัติที่ยังมีได้มีผู้ใดสามารถไขให้แจ้งได้ ปริสนามีคังนี้ "....สระสาม สระ กระทะงวมไว้ ตะเข้สรรใหญ่ มาไข่สระกลาง มัวนหัวมัวนหาง เอาคางทับไว้..." เรื่องของปริศนาลายแทงชุมสมบัตินี้ ผู้เฒ่ารุ่นปู่ ย่า ตา ทวด ยืนว่า ต้องมีจริง เพราะเคยมีคณะบุคคลจากถิ่นอื่นมาสืบหาหลายครั้งแล้ว ในสมัยโบราณแต่จะเป็นสมัยใดไม่ปรากฏ มีเรื่องเล่าว่า "...มีชาวแพร่ได้เดินทางมาหาชุมสมบัติจากวัดเสนาสนัตามลายแทงที่มีอยู่ ในการเดินทางครั้งนั้นได้มีการเตรียมชบวนช้างถึง 7 เชือกมาด้วย นัยว่จะมาขนสมบัติ แต่เมื่อมาถึงก็กันไม่พบสถานที่ตั้งวัด จึงยกขบวนกลับไป" การที่ชาวเมืองแพร่กันไม่พบวัดเสนาสนั สันนิษฐานว่า

เป็นเพราะทิศทางของวัดกับแผนที่ตามลายแทงไม่ครงกัน ที่เป็นเช่นนี้เพราะมีปรากฏการณ์ธรรมชาติที่ทำให้ทิศทางของวัดเปลี่ยนไป คือ แต่เดิมวัดเสนาสน์ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของแม่ ม่น้ำแควน้อย แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไปหลายร้อยปี แม่น้ำเกิดเปลี่ยนทางเดินสายน้ำที่เคยไหลโค้งอ้อมผ่านหน้าวัด (ปีจจุบัน) ถูกกัดเซาะ พังทลายทำให้แม่น้ำถัดทางเดินผ่านหลังวัดตัดตรงไป ด้วยเหตุนี้เองทำให้วัดเสนาสนัปรากฎอยู่ทางทิศตะวันตกของแม่น้ำแควน้อย ซึ่งเป็นทิศทางที่กลับตรงกันข้ามกันไปเกิดขึ้นใหม่ ทางหลังวัดนี้ไปประมาณ 1 กม. (ในปี 2526) ด้วยสาเหตุสาม

ต่อมาได้มีการขุดซักแม่น้ำให้ไหลไปอีกทางหนึ่ง ห่างจากแม่น้ำที่ประการ คือ หนึ่งแม่น้ำสายนี้กัดเซาะฝั่งเข้าไปตามสถานบ้านเรือน ของราษฎรที่อาศัยในบริเวณวัต โดยเฉพาะวิหารสองสายน้ำกัดเซาะฮ่ง เข้าไปอยู่ตามริมแม่น้ำ ประการที่หลวงพ่อโต ถูกน้ำกัดเซาะดินพังทลายลงจนเกือบถึงโคนเสาริมวิหารประการที่สาม แม่น้ำกัดเซาะเข้ามาเป็นอันตราย ต่อตัวอาคารวัดเสนาสน์ ดังนั้นวัดพื้นที่ ที่มีแม่น้ำสายเก่าสองสำยเสนาสน์ในปัจจุบัน จึงตั้งอยู่บนโอบล้อมรอบไว้และแม่น้ำเก่าทั้งสองสายนี้ก็ยังปรากฎอยู่จนกระทั่งทุกวันนี้ชุมทรัพย์มหาศาถคืออะไร มีจริงหรือไม่ ซ่อนอยู่คืออะไร เป็นเรื่องที่เป็นปริศนาอยู่ต่อไป แต่วัดเสนาสนัมีสิ่งหนึ่งที่ล้ำคำปราศจากข้อกังขาใดๆ ก็คือ "พระบรมสารริกธาตุแห่งองคัสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า" เป็นมหาสมบัติอันล้ำค่ายิ่งกว่าทรัพย์สินและอัญมณีใดๆ